Pagkakatulad sa pagitan Ikalawang Konsilyo ng Nicaea at Simbahang Katolikong Romano
Ikalawang Konsilyo ng Nicaea at Simbahang Katolikong Romano ay may 8 mga bagay sa karaniwan (sa Unyonpedia): Hesus, Kristiyanismo, Papa Leo III, Protestantismo, Silangang Imperyong Romano, Simbahang Katolikong Romano, Simbahang Ortodokso ng Silangan, Unang Pitong Konsilyo.
Hesus
Si Hesus (Griyego: Ἰησοῦς Iesous; 7–2 BCE hanggang 30–36 CE) ang itinuturing ng maraming Kristiyano na sentrong katauhan ng relihiyong Kristiyanismo at ang tagapagtatag ng Kristiyanismo.
Hesus at Ikalawang Konsilyo ng Nicaea · Hesus at Simbahang Katolikong Romano ·
Kristiyanismo
Ang Kristiyanismo ay isang relihiyong monoteista (naniniwala sa iisang diyos lámang) na nakabatay sa búhay at pinaniniwalaang mga katuruan ni Hesus na pinaniwalaan ng mga Kristiyano na isang tagapagligtas at mesiyas ng Hudaismo.
Ikalawang Konsilyo ng Nicaea at Kristiyanismo · Kristiyanismo at Simbahang Katolikong Romano ·
Papa Leo III
Si Papa Leó III(750 – 12 Hunyo 816) ang Papa ng Simbahang Katoliko Romano mula 795 CE hanggang sa kanyang kamatayan noong 816 CE.
Ikalawang Konsilyo ng Nicaea at Papa Leo III · Papa Leo III at Simbahang Katolikong Romano ·
Protestantismo
Ang Protestantismo ay nagbuhat sa isang kilusang Kristiyanong naglunsad ng Repormasyong Protestante noong ika-16 daantaon na nagsanhi ng pagkalas ng mga pangkat na Protestante mula sa Simbahang Katoliko.
Ikalawang Konsilyo ng Nicaea at Protestantismo · Protestantismo at Simbahang Katolikong Romano ·
Silangang Imperyong Romano
Ang Silangang Imperyong Romano, Imperyo ng Roma sa Silangan, o Imperyong Bisantino (Bisantium) ay mga pangalang inilalapat sa Imperyo Romano noong Gitnang Panahon na may kabisera sa Constantinopla (na ngayo’y Istanbul).
Ikalawang Konsilyo ng Nicaea at Silangang Imperyong Romano · Silangang Imperyong Romano at Simbahang Katolikong Romano ·
Simbahang Katolikong Romano
Ang Simbahang Katoliko Romano, na kilala rin bilang Iglesya Katolika Apostolika Romana, Simbahang Romano Katoliko ay ang pinakamalaking Kristiyanong simbahan na pinamumunuan ng Obispo ng Roma Ang pamamahala nito ay naka-sentro sa Lungsod ng Vaticano.
Ikalawang Konsilyo ng Nicaea at Simbahang Katolikong Romano · Simbahang Katolikong Romano at Simbahang Katolikong Romano ·
Simbahang Ortodokso ng Silangan
Ang Simbahang Ortodokso ng Silangan (Ingles: Eastern Orthodox Church) na opisyal na tinatawag na Simbahang Katolikong Ortodokso (Ingles: Orthodox Catholic Church at karaniwang tinutukoy bilang Simbahang Ortodokso (Ingles: Orthodox Church), ang ikalawang pinakamalaking simbahan o Iglesiang Kristiyano sa buong mundo na may tinatayang 300 milyong mga deboto na ang pangunahing mga bansa ay ang Belarus, Bulgaria, Cyprus, Georgia, Greece, Macedonia, Moldova, Montenegro, Romania, Russia, Serbia, at Ukraine na ang lahat pangunahing Silangang Ortodokso. Ang sektang ito ay nagtuturo na ito ang Isa, Banal, Katoliko at Apostolikong Iglesia na itinatag ni Hesus at ng kanyang mga apostol mga 2,000 libong taon na ang nakalilipas. Ang Simbahang Silangang Ortodokso ay binubuo ng ilang mga nangangasiwa sa sariling mga katawang ecclesial na ang bawat isa ay natatangi sa heograpiya at nasyonal ngunit nagkakaisa sa teolohiya. Ang sariling-pinangangasiwaang(o autocephalous) na katawan ay kadalasan ngunit hindi palaging sumasakop sa isang bansa ay pinapastulan ng isang Banal na Sinod na ang tungkulin kabilang sa maraming mga bagay ay ingatan at ituro ang apostoliko, patristikong mga tradisyon at mga kaugnay na pagsasanay ng simbahan. Tulad ng Romano Katolisismo, Komunyong Anglikano, Asiryong Simbahan ng Silangan, Oriental Ortodokso at ilan pang mga simbahan, ang mga obispong Ortodokso ay bumabakas ng kanilang lahi sa mga apostol sa pamamagitan ng proseso ng paghaliling apostoliko. Binababakas ng Simbahang Silangang Ortodokso ang pagkakabuo nito sa pamamagitan ng Imperyong Byzantine o Imperyo Romano tungo sa sinaunang iglesiang itinatatag ni Apostol Pablo at ng mga Apostol. Sinasanay nito ang pinaniniwalaang nitong orihinal na sinaunang mga tradisyonal na naniniwala sa paglago nang walang pagbabago. Sa mga hindi doktrinal na bagay, ay minsang nakikisalo mula sa mga tradisyong lokal na Griyego, Slaviko, at Gitnang Silangan kabilang pa sa iba na naghuhugis ng pag-unlad kultural ng mga bansang ito. Ang layunin ng mga Kristiyanong Ortodokso mula sa bautismo ay patuloy na dalhin ang kanilang mga sarili tungo sa diyos sa buo nilang mga buhay. Ang prosesong ito ay tinatawag na theosis o deipikasyon at isang pilgrimaheng espiritwal kung saan ang bawat tao ay nagsisikap na maging banal sa pamamagitan ng paggaya kay Hesus at pagpapalago ng panloob na buhay sa pamamagitan ng walang tigial na panalangin(na ang pinakakilala ang Panalangin ni Hesus) o hesychasm hanggang sa mapag-isa sa kamatayan sa apoy ng pag-ibig ng diyos. Ang kanon na ginagamit ng Silangang Ortodokso ay kinabibilangan ng Griyegong salin ng Tanakh na tinatawag na Septuagint at ang Bagong Tipan. Ito ay kinabibilangan ng pitong mga aklat Deuterocanonical na itinatakwil ng Protestantismo at isang maliit na bilang ng iba pang mga aklat na wala sa Kanlurang Kanon. Ginagamit ng mga Kristiyanong Ortodokso ang terminong "Anagignoskomena" (isang salitang Griyego na nangangahulugang "mababasa" o "karapat dapat basahin") para sa 10 mga aklat na kanilang tinatanggap ngunit wala sa 39 aklat na kanon ng Lumang Tipan sa Protestantismo. Itinuturing ito ng mga Kristiyanong Ortodokso na kagalang galang ngunit sa mas maliit na lebel sa 39 aklat ng kanon ng Tanakh. They do, however, use them in the Divine Liturgy. Naniniwala ang mga Kristiyanong Ortodokso na ang kasulatan ay inihayag ng Banal na Espiritu sa mga kinasihang taong may-akda nito. Gayunpaman, ang mga kasulatan ay hindi ang pinagkukunan ng mga tradisyon na nauugnay sa simbahang ito ngunit ang kabaligtaran. Ang tekstong biblikal ay nagmula sa tradisyong ito. Ito ay hindi rin ang tanging mahalagang aklat sa simbahang Ortodokso. May mga daan daang sinaunang kasulatang patristiko na bumubuo ng tradisyon ng Simbahang Ortodokso. Ang mga Ikono ay matatagpuan na nagpapalamuti ng mga pader ng gusaling Ortodokso at hagiograpiya na kadalasang tumatakip sa panloob na istraktura ng kompleto.Ware p. 271 Maraming mga tahanang Ortodokso ang may lugar na inilaan para sa panalangin ng pamilya, sulok ng ikono kung saan ang mga ikono ni Hesus, Birheng Marya at mga Santo ay karaniwang inilalagay sa Silangang nakaharap na pader.
Ikalawang Konsilyo ng Nicaea at Simbahang Ortodokso ng Silangan · Simbahang Katolikong Romano at Simbahang Ortodokso ng Silangan ·
Unang Pitong Konsilyo
Sa kasaysayan ng Kristiyanismo, ang Unang Pitóng Konsilyo mula sa Unang Konsilyo ng Nicaea (325 CE) hanggang sa Ikalawang Konsilyo ng Nicaea (787 CE) ay kumakatawan sa pagtatangka ng pag-abot sa isang kasunduang ortodoksiya at upang itatag ang isang nagkakaisang sangkakristiyanuhan (christendom) bílang estadong simbahan ng Imperyong Romano.
Ikalawang Konsilyo ng Nicaea at Unang Pitong Konsilyo · Simbahang Katolikong Romano at Unang Pitong Konsilyo ·
ang listahan sa itaas sasagutin ng sumusunod na mga tanong
- Ano Ikalawang Konsilyo ng Nicaea at Simbahang Katolikong Romano magkaroon sa mga karaniwang
- Ano ang mga pagkakatulad sa pagitan ng Ikalawang Konsilyo ng Nicaea at Simbahang Katolikong Romano
Paghahambing sa pagitan ng Ikalawang Konsilyo ng Nicaea at Simbahang Katolikong Romano
Ikalawang Konsilyo ng Nicaea ay 12 na relasyon, habang Simbahang Katolikong Romano ay may 322. Bilang mayroon sila sa karaniwan 8, ang Jaccard index ay 2.40% = 8 / (12 + 322).
Mga sanggunian
Ang artikulong ito ay nagpapakita ng mga relasyon sa pagitan ng Ikalawang Konsilyo ng Nicaea at Simbahang Katolikong Romano. Upang ma-access ang bawat artikulo mula sa kung saan ang impormasyon ay nahango, mangyaring bisitahin ang: