Mas mabilis kaysa sa browser!Pagkakatulad sa pagitan Aklat ni Daniel at Bibliya
Aklat ni Daniel at Bibliya ay may 24 mga bagay sa karaniwan (sa Unyonpedia): Aklat ng mga Macabeo, Aklat ni Isaias, Aklat ni Jeremias, Dokumento, Hentil, Hudaismo, Ikalawang Aklat ng mga Macabeo, Imperyong Akemenida, Imperyong Neo-Babilonya, Israel, Kristiyanismo, Mesiyas, Ortodoksiyang Oriental, Propesiya ng Bibliya, Propeta, Septuagint, Simbahang Katolikong Romano, Simbahang Ortodokso ng Silangan, Tanakh, Tekstong Masoretiko, Ugarit, Unang Aklat ng mga Macabeo, Wikang Arameo, Wikang Griyego.
Aklat ng mga Macabeo
Ang Aklat ng mga Macabeo ay mga aklat na deuterokanonikang sa Lumang Tipan ng Bibliya maaaring tumukoy sa mga sumusunod.
Aklat ng mga Macabeo at Aklat ni Daniel · Aklat ng mga Macabeo at Bibliya ·
Aklat ni Isaias
Ang Aklat ni Isaias o Aklat ni Isaiah ay isa sa mga aklat na isinulat ng mga propeta na nasa Lumang Tipan ng Bibliya.
Aklat ni Daniel at Aklat ni Isaias · Aklat ni Isaias at Bibliya ·
Aklat ni Jeremias
Ang Aklat ni Jeremias, Sulat ni Jeremias, o Aklat ni Jeremiah ay isa sa mga aklat na isinulat ng mga propeta na nasa Lumang Tipan ng Bibliya.
Aklat ni Daniel at Aklat ni Jeremias · Aklat ni Jeremias at Bibliya ·
Dokumento
Ang isang dokumento o kasulatan ay isang sinulat, ginuhit, pinakita o tinalang pagsasalarawan ng kaisipan.
Aklat ni Daniel at Dokumento · Bibliya at Dokumento ·
Hentil
Sa kasalukuyan, ang hentil o hentiles (mula sa Lating gentilis, nangangahulugang "ng o kabilang sa isang angkan o tribo"; kaugnay ng gens o gentes, may ibig sabihing "kasapi o ukol sa mga tribo ng sinaunang Roma) ay ang katawagan para sa isang taong hindi Hudyo,, pahina 1438.
Aklat ni Daniel at Hentil · Bibliya at Hentil ·
Hudaismo
HudaykaMula sa ''ju·dai·ca'': http://buscon.rae.es/draeI/SrvltObtenerHtml?origen.
Aklat ni Daniel at Hudaismo · Bibliya at Hudaismo ·
Ikalawang Aklat ng mga Macabeo
Ang Ikalawang Aklat ng mga Macabeo ay isang aklat sa Lumang Tipan ng Bibliya.
Aklat ni Daniel at Ikalawang Aklat ng mga Macabeo · Bibliya at Ikalawang Aklat ng mga Macabeo ·
Imperyong Akemenida
Ang Imperyong Akemenida o Achaemenida Empire (mula sa Lumang Persiyano na Haxāmanišiya), tinatawag ding Ang Unang Imperyong Persiyano, ay isang imperyo sa Kanlurang Asya, na itinatag ni Cirong Dakila. Sa pinakadakilang lawak nito na ang lawak ay mula sa Balkan hanggang sa Lambak ng Indus, ay naging isa ito sa mga pinakamalalaking imperyo sa kasaysayan, na sumasaklaw sa 5.5 milyon na kilometrong parisukat, at noon ay naging mas malaki kaysa sa alin mang nakaraang imperyo sa kasaysayan. Bantog ito sa matagumpay na modelo ng isang sentralisadong, pangangasiwang burukratiko (sa pamamagitan ng mga satrapa sa ilalim ng Hari ng mga Hari), sa mga pagtayo ng imprastruktura tulad ng mga sistema ng kalsada at isang sistema ng koreo at sa paggamit ng isang opisyal na wika sa kabuuan ng mga teritoryo nito at sa isang malaking propesyonal na hukbo at sa mga serbisyong sibil, na nagpasigla sa mga katulad na sistema sa mga sumunod na imperyo.Schmitt Achaemenid dynasty (i. The clan and dynasty) Kilala ito sa Kanluraning kasaysayan bilang ang katunggali ng mga Griyegong lungsod-estado sa panahon ng mga Digmaang Griyego-Persiyano at sa pagpapalaya ng mga Hudyong tapon sa Babilonya. Ang Mausoleo sa Halicarnassus, na isa sa Pitong mga Kamangha-mangha ng Sinaunang Daigdig, ay itinayo sa isang Helenistikong estilo sa imperyo. Nang ika-7 siglo BCE, ang mga Persiyano ay namuhay sa timog-kanluraning bahagi ng Iranyang Talampas sa rehiyon ng Persis, na naging kanilang sentro. Mula sa rehiyong ito, sumulong si Cirong Dakila upang talunin ang mga Medo, ang Lydia, at ang Imperyong Neo-Babilonyo, itinatatag ang Imperyong Akemenida. Ang delegasyon ng kapangyarihan sa mga lokal na pamahalaan ay inaakala na kalaunan ay nagpahina sa kapamahalaan ng hari, na nagsanhi sa paggasta sa mga pag-aaring yaman sa mga pagtatangka upang supilin ang mga lokal na paghihimagsik, at humantong sa kawalan ng pagkakaisa ng mga rehiyon sa panahon ng pagsalakay ni Dakilang Alejandro noong 334 BCE. Ang palagay na ito, gayun pa man, ay hinahamon ng ilang mga modernong iskolar na nakikipagtaltalan na ang Imperyong Akemenida ay hindi humarap sa anumang naturang krisis sa panahon ni Alejandro, na mga panloob na paghalili na pakikibaka sa loob ng pamilyang Akemenida lamang ang kailan man lumapit sa pagpapahina ng imperyo. Si Alejandro, na malaking tagahanga ni Cirong Dakila, ay kalaunang sumakop sa imperyo sa kabuuan nito noong 330 BCE. Sa kanyang kamatayan, ang karamihan sa dating teritoryo noong imperyo ay sumailalim sa pamamahala ng Kahariang Ptolemaiko at Imperyong Seleucid, bilang karagdagan sa iba pang mga menor na mga teritoryo na nakakamit ng pagsasarili sa panahong iyon. Kalaunan ay makakabawi ng kapangyarihan yaong Persiyanong populasyon sa gitnang talampas sa ikalawang siglo BCE sa ilalim ng Imperyong Parto. Ang makasaysayang tanda ng Imperyong Akemenida ay hindi lamang humangga sa teritoryal at militar na impluwensya nito kundi pati din sa impluwensyang kultura, panlipunan, teknolohikal at relihiyon. Maraming mga Ateniense ang tumaglay ng mga kaugaliang Akemenida sa kanilang pang-araw-araw na pamumuhay sa isang pagpapalitan ng impluwensiya ng kultura, na ang ilan ay inimpleyado ng, o nakaalyado sa mga hari ng Persiya.
Aklat ni Daniel at Imperyong Akemenida · Bibliya at Imperyong Akemenida ·
Imperyong Neo-Babilonya
Ang Imperyong Neo-Babilonya o Imperyong Kaldeo ay isang panahon sa kasaysayan ng Mesopotamia na nagsimula noong 626 BCE at nagwakas noong 539 BCE.
Aklat ni Daniel at Imperyong Neo-Babilonya · Bibliya at Imperyong Neo-Babilonya ·
Israel
Ang Israel at opisyal na kilala bilang Estado ng Israel (Hebreo: מְדִינַת יִשְׂרָאֵל, Medīnat Yisrā'el; Arabiko: دَوْلَة إِسْرَائِيل, Dawlat Isrāʼīl) ay isang republikang parlamento sa Gitnang Silangan sa katimugang silangang baybayin ng Dagat Mediterraneo. Ito ay nahahangganan ng mga bansang Lebanon sa hilaga, Syria sa hilagang silangan, Jordan at West Bank sa silangan, Ehipto at Gaza Strip sa timog kanluran at Golpo ng Aqaba sa Dagat Pula sa timog. Kasunod ng pagtanggap ng isang resolusyon ng United Nations General Assembly noong 29 Nobyembre 1947 na nagrerekomiyenda ng pagtanggap at implementasyon ng planong paghahati ng Mandatoryong Palestina ng United Nations, idineklara ni David Ben-Gurion na Ehekutibong Puno ng Organisasyong Zionista ng Daigdig at presidente ng Ahensiyang Hudyo para sa Palestina "ang pagkakatatag ng estadong Hudyo sa Eretz Israel na kikilalanin bilang Estado ng Israel" noong 14 Mayo 1948. Ang mga kapitbahay na estadong Arabo ay sumakop sa Israel nang sumunod na araw bilang pagsuporta sa mga Arabong Palestino. Mula nito, ang Israel ay nakipagdigmaan sa mga kapitbahay na estadong Arabo na sa kurso nito ay sumakop sa West Bank, Peninsulang Sinai (sa pagitan ng 1967 at 1982), Gaza Strip at Golan Heights. Ang mga bahagi ng mga teritoryong ito kabilang ang Silangang Herusalem ay idinagdag ng Israel sa mga teritoryo nito ngunit ang hangganan sa kapitbahay na West Bank ay hindi pa permanenteng nailalarawan. Ang Israel ay lumagda sa mga kasunduang kapayapaan sa Ehipto at Jordan ngunit ang mga pagsisikap na lutasin ang alitang Israeli-Palestino ay hindi pa tumutungo sa kapayapaan. Ang populasyon ng Israel noong 2012 ayon sa Israel Central Bureau of Statistics ay tinatayang 7,941,900 na ang 5,985,100 nito ay mga Hudyo. Ang mga Arabong Israeli ang ikalawang pinakamalaking pangkat etniko na binubuo ng 1,638,500 (kabilang ang mga Druze at Bedouins). Ang ibang mga minoridad at denominasyong etno-relihiyon ay kinabibilangan ng Druze, Circassian, mga Itim na Hebreong Israelita, mga Samaritano, mga Maronite at iba pa. Ang status quo ng relihiyon na inayunan ni Ben-Gurion sa mga partidong Ortodoksong Hudyo sa panahon ng deklarasyon ng independiyensiya ng Israel noong 1948 ay isang kasunduan sa papel ng Hudaismo na gagampanan sa pamahalaan at sistemang hudikatura ng Israel. Ang Israel ang isa sa pinakamaunlad na bansa sa Timog kanlurang Asya sa pag-unlad ng ekonomiya at industriya at ang bansang may pinakamataaas na pamantayan ng pamumuhay sa Gitnang Silangan. Ang mga mamamayan nito ay tinatawag na mga Israeli.
Aklat ni Daniel at Israel · Bibliya at Israel ·
Kristiyanismo
Ang Kristiyanismo ay isang relihiyong monoteista (naniniwala sa iisang diyos lámang) na nakabatay sa búhay at pinaniniwalaang mga katuruan ni Hesus na pinaniwalaan ng mga Kristiyano na isang tagapagligtas at mesiyas ng Hudaismo.
Aklat ni Daniel at Kristiyanismo · Bibliya at Kristiyanismo ·
Mesiyas
Ang mesiyas (Ebreo: משיח, mashiaḥ; Kastila: mesías) ay isang salitang Hebreo na may literal na ibig sabihing "ang pinagpahiran" (ng langis) o ang "isang napili".
Aklat ni Daniel at Mesiyas · Bibliya at Mesiyas ·
Ortodoksiyang Oriental
Ang Ortodoksiyang Oriental ang pananampalataya ng mga Simbahang Silangang Kristiyanismo na kumikilala lamang sa tatlong mga konsehong ekumenikal: ang Unang Konseho ng Nicaea, ang Unang Konseho ng Constantinople, at ang Unang Konseho ng Efeso.
Aklat ni Daniel at Ortodoksiyang Oriental · Bibliya at Ortodoksiyang Oriental ·
Propesiya ng Bibliya
Ang Propesiya o hula ng Bibliya ay karaniwang tumutukoy sa paghula ng mga pangyayari sa hinaharap batay sa aksiyon o tungkulin ng isang propeta ng Bibliya.
Aklat ni Daniel at Propesiya ng Bibliya · Bibliya at Propesiya ng Bibliya ·
Propeta
Ang propeta ay isang taong inaangking pinili ng Diyos upang maghatid ng mga propesiya o hula sa mga tao.
Aklat ni Daniel at Propeta · Bibliya at Propeta ·
Septuagint
Ang Septuagint, o pinaikling "LXX", o "Griyegong Lumang Tipan", ang salin sa Griyegong Koine ng Tanakh (Bibliyang Hebreo) at mga deuterokanoniko.
Aklat ni Daniel at Septuagint · Bibliya at Septuagint ·
Simbahang Katolikong Romano
Ang Simbahang Katoliko Romano, na kilala rin bilang Iglesya Katolika Apostolika Romana, Simbahang Romano Katoliko ay ang pinakamalaking Kristiyanong simbahan na pinamumunuan ng Obispo ng Roma Ang pamamahala nito ay naka-sentro sa Lungsod ng Vaticano.
Aklat ni Daniel at Simbahang Katolikong Romano · Bibliya at Simbahang Katolikong Romano ·
Simbahang Ortodokso ng Silangan
Ang Simbahang Ortodokso ng Silangan (Ingles: Eastern Orthodox Church) na opisyal na tinatawag na Simbahang Katolikong Ortodokso (Ingles: Orthodox Catholic Church at karaniwang tinutukoy bilang Simbahang Ortodokso (Ingles: Orthodox Church), ang ikalawang pinakamalaking simbahan o Iglesiang Kristiyano sa buong mundo na may tinatayang 300 milyong mga deboto na ang pangunahing mga bansa ay ang Belarus, Bulgaria, Cyprus, Georgia, Greece, Macedonia, Moldova, Montenegro, Romania, Russia, Serbia, at Ukraine na ang lahat pangunahing Silangang Ortodokso. Ang sektang ito ay nagtuturo na ito ang Isa, Banal, Katoliko at Apostolikong Iglesia na itinatag ni Hesus at ng kanyang mga apostol mga 2,000 libong taon na ang nakalilipas. Ang Simbahang Silangang Ortodokso ay binubuo ng ilang mga nangangasiwa sa sariling mga katawang ecclesial na ang bawat isa ay natatangi sa heograpiya at nasyonal ngunit nagkakaisa sa teolohiya. Ang sariling-pinangangasiwaang(o autocephalous) na katawan ay kadalasan ngunit hindi palaging sumasakop sa isang bansa ay pinapastulan ng isang Banal na Sinod na ang tungkulin kabilang sa maraming mga bagay ay ingatan at ituro ang apostoliko, patristikong mga tradisyon at mga kaugnay na pagsasanay ng simbahan. Tulad ng Romano Katolisismo, Komunyong Anglikano, Asiryong Simbahan ng Silangan, Oriental Ortodokso at ilan pang mga simbahan, ang mga obispong Ortodokso ay bumabakas ng kanilang lahi sa mga apostol sa pamamagitan ng proseso ng paghaliling apostoliko. Binababakas ng Simbahang Silangang Ortodokso ang pagkakabuo nito sa pamamagitan ng Imperyong Byzantine o Imperyo Romano tungo sa sinaunang iglesiang itinatatag ni Apostol Pablo at ng mga Apostol. Sinasanay nito ang pinaniniwalaang nitong orihinal na sinaunang mga tradisyonal na naniniwala sa paglago nang walang pagbabago. Sa mga hindi doktrinal na bagay, ay minsang nakikisalo mula sa mga tradisyong lokal na Griyego, Slaviko, at Gitnang Silangan kabilang pa sa iba na naghuhugis ng pag-unlad kultural ng mga bansang ito. Ang layunin ng mga Kristiyanong Ortodokso mula sa bautismo ay patuloy na dalhin ang kanilang mga sarili tungo sa diyos sa buo nilang mga buhay. Ang prosesong ito ay tinatawag na theosis o deipikasyon at isang pilgrimaheng espiritwal kung saan ang bawat tao ay nagsisikap na maging banal sa pamamagitan ng paggaya kay Hesus at pagpapalago ng panloob na buhay sa pamamagitan ng walang tigial na panalangin(na ang pinakakilala ang Panalangin ni Hesus) o hesychasm hanggang sa mapag-isa sa kamatayan sa apoy ng pag-ibig ng diyos. Ang kanon na ginagamit ng Silangang Ortodokso ay kinabibilangan ng Griyegong salin ng Tanakh na tinatawag na Septuagint at ang Bagong Tipan. Ito ay kinabibilangan ng pitong mga aklat Deuterocanonical na itinatakwil ng Protestantismo at isang maliit na bilang ng iba pang mga aklat na wala sa Kanlurang Kanon. Ginagamit ng mga Kristiyanong Ortodokso ang terminong "Anagignoskomena" (isang salitang Griyego na nangangahulugang "mababasa" o "karapat dapat basahin") para sa 10 mga aklat na kanilang tinatanggap ngunit wala sa 39 aklat na kanon ng Lumang Tipan sa Protestantismo. Itinuturing ito ng mga Kristiyanong Ortodokso na kagalang galang ngunit sa mas maliit na lebel sa 39 aklat ng kanon ng Tanakh. They do, however, use them in the Divine Liturgy. Naniniwala ang mga Kristiyanong Ortodokso na ang kasulatan ay inihayag ng Banal na Espiritu sa mga kinasihang taong may-akda nito. Gayunpaman, ang mga kasulatan ay hindi ang pinagkukunan ng mga tradisyon na nauugnay sa simbahang ito ngunit ang kabaligtaran. Ang tekstong biblikal ay nagmula sa tradisyong ito. Ito ay hindi rin ang tanging mahalagang aklat sa simbahang Ortodokso. May mga daan daang sinaunang kasulatang patristiko na bumubuo ng tradisyon ng Simbahang Ortodokso. Ang mga Ikono ay matatagpuan na nagpapalamuti ng mga pader ng gusaling Ortodokso at hagiograpiya na kadalasang tumatakip sa panloob na istraktura ng kompleto.Ware p. 271 Maraming mga tahanang Ortodokso ang may lugar na inilaan para sa panalangin ng pamilya, sulok ng ikono kung saan ang mga ikono ni Hesus, Birheng Marya at mga Santo ay karaniwang inilalagay sa Silangang nakaharap na pader.
Aklat ni Daniel at Simbahang Ortodokso ng Silangan · Bibliya at Simbahang Ortodokso ng Silangan ·
Tanakh
Ang Tanakh (Ebreo: תַּנַ״ךְ) ay isang kalipunan ng mga itinuturing na banal na kasulatan sa Hudaismo at halos katumbas ng Lumang Tipan ng Bibliya ng mga Kristiyano.
Aklat ni Daniel at Tanakh · Bibliya at Tanakh ·
Tekstong Masoretiko
Ang Tekstong Masoretiko (MT, 𝕸, o \mathfrak) ang autoratibo at opisyal na Hebreong teksto ng bibliya ng Hudaismo na tinatawag ding Tanakh.
Aklat ni Daniel at Tekstong Masoretiko · Bibliya at Tekstong Masoretiko ·
Ugarit
Ang Ugarit (𐎜𐎂𐎗𐎚, ʼUgrt; أوغاريت; אגרית, Ugarit) ay isang sinaunang puertong siyudad sa silanganing Mediterraneo sa lungos ng Ras Shamra ilang hilaga ng Latakia sa hilagaang Syria malapit sa modernong Burj al-Qasab.
Aklat ni Daniel at Ugarit · Bibliya at Ugarit ·
Unang Aklat ng mga Macabeo
Ang Unang Aklat ng mga Macabeo ay isang aklat sa Lumang Tipan ng Bibliya.
Aklat ni Daniel at Unang Aklat ng mga Macabeo · Bibliya at Unang Aklat ng mga Macabeo ·
Wikang Arameo
Ang wikang Arameo o wikang Aramaiko ay isang wikang Semitiko na sinalita sa Aram na lumitaw noong ca.
Aklat ni Daniel at Wikang Arameo · Bibliya at Wikang Arameo ·
Wikang Griyego
Ang Griyego (Griyego: Ελληνικά, bigkas /e·li·ni·ká/, “Eleniko”) ay bumubuo ng kanyang sariling sangay sa pamilya ng mga wikang Indo-European.
Aklat ni Daniel at Wikang Griyego · Bibliya at Wikang Griyego ·
ang listahan sa itaas sasagutin ng sumusunod na mga tanong
- Ano Aklat ni Daniel at Bibliya magkaroon sa mga karaniwang
- Ano ang mga pagkakatulad sa pagitan ng Aklat ni Daniel at Bibliya
Paghahambing sa pagitan ng Aklat ni Daniel at Bibliya
Aklat ni Daniel ay 59 na relasyon, habang Bibliya ay may 222. Bilang mayroon sila sa karaniwan 24, ang Jaccard index ay 8.54% = 24 / (59 + 222).
Mga sanggunian
Ang artikulong ito ay nagpapakita ng mga relasyon sa pagitan ng Aklat ni Daniel at Bibliya. Upang ma-access ang bawat artikulo mula sa kung saan ang impormasyon ay nahango, mangyaring bisitahin ang:
