Papa Lino at Simbahang Katolikong Romano

Mga shortcut: Pagkakaiba, Pagkakatulad, Jaccard Magkatulad koepisyent, Mga sanggunian.

Pagkakaiba sa pagitan ng Papa Lino at Simbahang Katolikong Romano

Papa Lino vs. Simbahang Katolikong Romano

Si Papa Lino o Papa Linus (namatay noong c. 76 CE) ay ayon sa tradisyon ng Simbahang Katoliko Romano ang ikalawang obispo ng Roma na kahalili ni Pedro. Ang Simbahang Katoliko Romano, na kilala rin bilang Iglesya Katolika Apostolika Romana, Simbahang Romano Katoliko ay ang pinakamalaking Kristiyanong simbahan na pinamumunuan ng Obispo ng Roma Ang pamamahala nito ay naka-sentro sa Lungsod ng Vaticano.

Apostol Pablo

Si Apostol Pablo o Pablo ng Tarso (Ebreo: פאולוס מתרסוס, Pa’ulus miTarsus) (5 CE–67 CE) ayon sa ilang aklat ng Bagong Tipan ay isang apostol ni Hesus.

Apostol Pablo at Papa Lino · Apostol Pablo at Simbahang Katolikong Romano · Tumingin ng iba pang »

Bagong Tipan

Ang Bagong Tipan (sa Griyego: Καινή Διαθήκη, Kainē Diathēkē) ay ang huling bahagi - ang pinakahuli sa tatlong pangunahing pangakat - ng Bibliya ng mga Kristiyano, kasunod ng Lumang Tipan.

Bagong Tipan at Papa Lino · Bagong Tipan at Simbahang Katolikong Romano · Tumingin ng iba pang »

Eusebio ng Caesarea

Si Eusebio c. 260/265 CE – 339/340 CE) (na kilala rin bilang Eusebio ng Caesarea at Eusebio Pamphili) ay isang Romanong historyan, ekshete, at polemisistang Kristiyano. Siya ang obispo ng Caesarea sa Palestina noong 314 CE. Kasama ni Pampilo ng Caesarea, siya ay isang skolar ng Kanon ng Bibliya at itinuturing na labis na maalam na Kristiyano sa kanyang panahon. Kanyang isinulat ang Mga demonstrasyon ng mga Ebanghelyo, Mga paghahanda para sa Ebanghelyo, at Ukol sa pagkakaiba ng mga Ebanghelyo na mga pag-aaral tungkol sa Bibliya. Bilang ama ng "kasaysayan ng iglesiang Kristiyano", kanyang isinulat ang Kasaysayang Eklesiastikal, Ukol sa Buhay ni Pampilo, ang Kronika at Ukol sa mga Martir.

Eusebio ng Caesarea at Papa Lino · Eusebio ng Caesarea at Simbahang Katolikong Romano · Tumingin ng iba pang »

Imperyong Romano

Ang Imperyo ng mga Romano (Ingles: Roman Empire) (Latin) ang tawag sa imperyalistang paghahari ng mga Romano sa malaking bahagi ng Europa, Asya at Hilagang Aprika, na may autokratikong porma ng pamahalaan.

Imperyong Romano at Papa Lino · Imperyong Romano at Simbahang Katolikong Romano · Tumingin ng iba pang »

Ireneo

Si Ireneo (Griyego: Εἰρηναῖος) (ika-2 siglo CE – c. 202 CE) ang obispo ng Lugdunum sa Gaul, ngayong Lyon sa Pransiya.

Ireneo at Papa Lino · Ireneo at Simbahang Katolikong Romano · Tumingin ng iba pang »

Italya

Ang Italya (Italia), opisyal na Republikang Italyano, ay bansang matatagpuan sa Timog-Kanlurang Europa.

Italya at Papa Lino · Italya at Simbahang Katolikong Romano · Tumingin ng iba pang »

Jeronimo

Si San Jeronimo o San Geronimo (ca. 347 CE – 30 Setyembre 420 CE) na may tunay na pangalan sa wikang Latin na Eusebius Sophronius Hieronymus (Ευσέβιος Σωφρόνιος Ιερώνυμος, at kilala rin bilang Hieronymus Stridonensis; Ingles: Saint Jerome) ay isang Kristiyanong apolohista na kilalang-kilala sa pagsasalin ng Bibliyang Vulgata, isang edisyong ng Bibliya sa Latin na malawakan ang katanyagan.

Jeronimo at Papa Lino · Jeronimo at Simbahang Katolikong Romano · Tumingin ng iba pang »

Juan Crisostomo

Si Juan Crisostomo (c. 347–407, Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος) ang Arsobispo ng Constantinople at isang mahalagang ama ng simbahan.

Juan Crisostomo at Papa Lino · Juan Crisostomo at Simbahang Katolikong Romano · Tumingin ng iba pang »

Ortodoksiyang Oriental

Ang Ortodoksiyang Oriental ang pananampalataya ng mga Simbahang Silangang Kristiyanismo na kumikilala lamang sa tatlong mga konsehong ekumenikal: ang Unang Konseho ng Nicaea, ang Unang Konseho ng Constantinople, at ang Unang Konseho ng Efeso.

Ortodoksiyang Oriental at Papa Lino · Ortodoksiyang Oriental at Simbahang Katolikong Romano · Tumingin ng iba pang »

Paghaliling apostoliko

Ang paghaliling apostoliko o apostolic succession ang inaangking ang hindi napatid na sunod sunod na mga paghalili mula sa apostol hanggang sa sa mga sunod sunod na obispo ng isang simbahan.

Paghaliling apostoliko at Papa Lino · Paghaliling apostoliko at Simbahang Katolikong Romano · Tumingin ng iba pang »

Papa

Ang Papa o Pontipise ay ang Obispong Katoliko at patriyarka (lalaking pinuno) ng Roma, at ang namamahala ng Simbahang Katolika.

Papa at Papa Lino · Papa at Simbahang Katolikong Romano · Tumingin ng iba pang »

Papa Clemente I

Si Papa Clemente Clemens Romanus; Griego: Klēmēs Rōmēs) (– 99 AD) ay obispo ng Roma noong huling bahagi ng unang siglo AD. Siya ay nakalista nina Irenaeus at Tertullian bilang obispo ng Roma, na may hawak na katungkulan mula 88 AD hanggang sa kanyang kamatayan noong 99 AD. Siya ay itinuturing na maging unang Ama ng Apostol ng Simbahan, isa sa tatlong pinuno kasama sina Polycarp at Ignatius ng Antioch. Ilang detalye ang nalalaman tungkol sa buhay ni Clement. Si Clement ay sinasabing itinalaga ni San Pedro, at siya ay kilala bilang isang nangungunang miyembro ng simbahan sa Roma noong huling bahagi 1st century. Ang mga naunang listahan ng simbahan ay naglalagay sa kanya bilang pangalawa o pangatlo obispo ng Roma pagkatapos ni Pedro. Ang Liber Pontificalis ay nagsasaad na si Clemente ay namatay sa Greece sa ikatlong taon ng paghahari ni Emperor Trajan, o 101 AD. Ang tanging tunay na sulat ni Clemente ay ang kanyang liham sa simbahan sa Corinth (1 Clement) bilang tugon sa isang pagtatalo kung saan ang ilang presbyter ng simbahan ng Corinto ay pinatalsik. Iginiit niya ang awtoridad ng mga presbyter bilang mga pinuno ng simbahan sa kadahilanang ang Apostles ang nagtalaga ng ganoon. Ang kanyang liham, na isa sa mga pinakalumang umiiral na dokumentong Kristiyano sa labas ng Bagong Tipan, ay binasa sa simbahan, kasama ng iba pang mga sulat, na ang ilan ay kalaunan ay naging bahagi ng Kristiyanong kano n. Ang mga gawang ito ang unang nagpatibay sa awtoridad ng apostol ng klero. Ang pangalawang sulat, 2 Clement, ay minsang pinagtatalunan na iniugnay kay Clement, bagama't ipinahihiwatig ng kamakailang iskolar na ito ay isang homily ng isa pang may-akda. Sa maalamat na Clementine literature, si Clement ang tagapamagitan kung saan nagtuturo ang mga apostol sa simbahan. Ayon sa tradisyon, si Clemente ay nakulong sa ilalim ng Emperor Trajan; sa panahong ito siya ay naitala na namuno sa isang ministeryo sa mga kapwa bilanggo. Pagkatapos noon ay pinatay siya sa pamamagitan ng pagkakatali sa isang angkla at itinapon sa dagat. Si Clemente ay kinikilala bilang isang santo sa maraming simbahang Kristiyano at itinuturing na isang patron saint ng mga marinero. Siya ay ginugunita noong 23 Nobyembre sa Simbahan ng Katoliko, ang Anglican Communion, at ang Lutheran Church. Sa Eastern Orthodox Christianity ang kanyang kapistahan ay ginaganap sa 24 o 25 Nobyembre.

Papa Clemente I at Papa Lino · Papa Clemente I at Simbahang Katolikong Romano · Tumingin ng iba pang »

Roma

Ang Roma ay ang punong-lungsod ng bansang Italya at isang espesyal na komuna ng bansa (pinangalanang Comune di Roma Capitale, "Ang Komuna ng Punong Lungsod ng Roma").

Papa Lino at Roma · Roma at Simbahang Katolikong Romano · Tumingin ng iba pang »

San Pedro

Si San Pedro o Simon Pedro (Ebreo: שמעון פטרוס, Shim‘on Petros) ay isa sa mga orihinal na labindalawang alagad o apostol ni Hesus.

Papa Lino at San Pedro · San Pedro at Simbahang Katolikong Romano · Tumingin ng iba pang »

Simbahang Katolikong Romano

Ang Simbahang Katoliko Romano, na kilala rin bilang Iglesya Katolika Apostolika Romana, Simbahang Romano Katoliko ay ang pinakamalaking Kristiyanong simbahan na pinamumunuan ng Obispo ng Roma Ang pamamahala nito ay naka-sentro sa Lungsod ng Vaticano.

Papa Lino at Simbahang Katolikong Romano · Simbahang Katolikong Romano at Simbahang Katolikong Romano · Tumingin ng iba pang »

Simbahang Ortodokso ng Silangan

Ang Simbahang Ortodokso ng Silangan (Ingles: Eastern Orthodox Church) na opisyal na tinatawag na Simbahang Katolikong Ortodokso (Ingles: Orthodox Catholic Church at karaniwang tinutukoy bilang Simbahang Ortodokso (Ingles: Orthodox Church), ang ikalawang pinakamalaking simbahan o Iglesiang Kristiyano sa buong mundo na may tinatayang 300 milyong mga deboto na ang pangunahing mga bansa ay ang Belarus, Bulgaria, Cyprus, Georgia, Greece, Macedonia, Moldova, Montenegro, Romania, Russia, Serbia, at Ukraine na ang lahat pangunahing Silangang Ortodokso. Ang sektang ito ay nagtuturo na ito ang Isa, Banal, Katoliko at Apostolikong Iglesia na itinatag ni Hesus at ng kanyang mga apostol mga 2,000 libong taon na ang nakalilipas. Ang Simbahang Silangang Ortodokso ay binubuo ng ilang mga nangangasiwa sa sariling mga katawang ecclesial na ang bawat isa ay natatangi sa heograpiya at nasyonal ngunit nagkakaisa sa teolohiya. Ang sariling-pinangangasiwaang(o autocephalous) na katawan ay kadalasan ngunit hindi palaging sumasakop sa isang bansa ay pinapastulan ng isang Banal na Sinod na ang tungkulin kabilang sa maraming mga bagay ay ingatan at ituro ang apostoliko, patristikong mga tradisyon at mga kaugnay na pagsasanay ng simbahan. Tulad ng Romano Katolisismo, Komunyong Anglikano, Asiryong Simbahan ng Silangan, Oriental Ortodokso at ilan pang mga simbahan, ang mga obispong Ortodokso ay bumabakas ng kanilang lahi sa mga apostol sa pamamagitan ng proseso ng paghaliling apostoliko. Binababakas ng Simbahang Silangang Ortodokso ang pagkakabuo nito sa pamamagitan ng Imperyong Byzantine o Imperyo Romano tungo sa sinaunang iglesiang itinatatag ni Apostol Pablo at ng mga Apostol. Sinasanay nito ang pinaniniwalaang nitong orihinal na sinaunang mga tradisyonal na naniniwala sa paglago nang walang pagbabago. Sa mga hindi doktrinal na bagay, ay minsang nakikisalo mula sa mga tradisyong lokal na Griyego, Slaviko, at Gitnang Silangan kabilang pa sa iba na naghuhugis ng pag-unlad kultural ng mga bansang ito. Ang layunin ng mga Kristiyanong Ortodokso mula sa bautismo ay patuloy na dalhin ang kanilang mga sarili tungo sa diyos sa buo nilang mga buhay. Ang prosesong ito ay tinatawag na theosis o deipikasyon at isang pilgrimaheng espiritwal kung saan ang bawat tao ay nagsisikap na maging banal sa pamamagitan ng paggaya kay Hesus at pagpapalago ng panloob na buhay sa pamamagitan ng walang tigial na panalangin(na ang pinakakilala ang Panalangin ni Hesus) o hesychasm hanggang sa mapag-isa sa kamatayan sa apoy ng pag-ibig ng diyos. Ang kanon na ginagamit ng Silangang Ortodokso ay kinabibilangan ng Griyegong salin ng Tanakh na tinatawag na Septuagint at ang Bagong Tipan. Ito ay kinabibilangan ng pitong mga aklat Deuterocanonical na itinatakwil ng Protestantismo at isang maliit na bilang ng iba pang mga aklat na wala sa Kanlurang Kanon. Ginagamit ng mga Kristiyanong Ortodokso ang terminong "Anagignoskomena" (isang salitang Griyego na nangangahulugang "mababasa" o "karapat dapat basahin") para sa 10 mga aklat na kanilang tinatanggap ngunit wala sa 39 aklat na kanon ng Lumang Tipan sa Protestantismo. Itinuturing ito ng mga Kristiyanong Ortodokso na kagalang galang ngunit sa mas maliit na lebel sa 39 aklat ng kanon ng Tanakh. They do, however, use them in the Divine Liturgy. Naniniwala ang mga Kristiyanong Ortodokso na ang kasulatan ay inihayag ng Banal na Espiritu sa mga kinasihang taong may-akda nito. Gayunpaman, ang mga kasulatan ay hindi ang pinagkukunan ng mga tradisyon na nauugnay sa simbahang ito ngunit ang kabaligtaran. Ang tekstong biblikal ay nagmula sa tradisyong ito. Ito ay hindi rin ang tanging mahalagang aklat sa simbahang Ortodokso. May mga daan daang sinaunang kasulatang patristiko na bumubuo ng tradisyon ng Simbahang Ortodokso. Ang mga Ikono ay matatagpuan na nagpapalamuti ng mga pader ng gusaling Ortodokso at hagiograpiya na kadalasang tumatakip sa panloob na istraktura ng kompleto.Ware p. 271 Maraming mga tahanang Ortodokso ang may lugar na inilaan para sa panalangin ng pamilya, sulok ng ikono kung saan ang mga ikono ni Hesus, Birheng Marya at mga Santo ay karaniwang inilalagay sa Silangang nakaharap na pader.

Papa Lino at Simbahang Ortodokso ng Silangan · Simbahang Katolikong Romano at Simbahang Ortodokso ng Silangan · Tumingin ng iba pang »